P#4 Facebook en Twitter op 23 oktober 18
Na een scheiding wordt er van vrouwen plotseling verwacht dat ze economisch onafhankelijk zijn, voor mannen blijft het verwachtingspatroon ongewijzigd
De keuze van parttime/fulltime/niet werken wordt bij vrouwen gelegd, mannen oefenen daar weinig invloed op uit. De gangbare opinie is immers dat vrouwen de vrijheid moeten hebben hun eigen keuzes te maken van hoe zij betaald en onbetaald werk op elkaar afstemmen.
Met de wetswijziging om partneralimentatie van 12 naar 5 jaar terug te brengen wordt plotseling het uitgangspunt van de zogenoemde vrijheid van keuze plotseling veranderd in de verplichting dat vrouwen na de scheiding hun eigen inkomen moeten verdienen.
Deze omslag in verwachtingspatroon valt veel vrouwen rauw op het lijf, want hierop hadden ze niet geanticipeerd. Het gevolg is dat één op de drie vrouwen in de bijstand komt, één op de zes vrouwen een over het algemeen kleine partneralimentatie ontvangt als aanvulling op een parttimebaan en de helft van de vrouwen maar een klein inkomen heeft. Cijfers over hoeveel gescheiden vrouwen tot de werkenden armen behoren, zijn niet bekend.
Over hoeveel vrouwen gaat het?
Van de vrouwen werkt in 2015 73 procent parttime, bij de mannen is dat 21 procent. Parttime werkende mannen zijn vaak jong en dan is het een bijbaantje.
Twee derde van de vrouwen zou graag meer uren betaald willen werken.
Dit betekent dat het aantal vrouwen dat meer uren wil werken niet alleen procentueel veel groter is dan bij mannen, maar ook in aantal.
